De vertaling van de leerlingen:

 Hero en Leander

  Op een feestdag stapt een meisje Hero door de tempel van de godin

  Terwijl ze een betoverende glans uitstraalt vanuit haar gezicht

   De priesteres van Venus leek op een nieuwe Venus.

    Dadelijk was Leander buiten zich door de schoonheid van het meisje.

   Hij beefde weliswaar in zijn hart

   Hij gaat zwijgend door

  En staat hij voor het meisje

 Met heimelijke knikjes draaide hij de ogen van het meisje naar zich

maar terwijl ze het betoverende gezicht liet zakken

knikte ze Leander met heimelijke knikjes toe.

Uiteindelijk kwamen ze onder de avond in het geheim samen bij de tempel

Leander raakte zwijgend de rozige vingers van het meisje licht aan

Ze zuchtte hevig en alsof ze boos was trok ze haar rozige hand terug.

Ze zond dergelijke woorden uit:

Gast waarom deze waanzin?

Het past niet

Een priesteres van een Godin te verleiden

Toen Leander de boosheid hoorde zei:

Heeft Cupido niet terwijl hij zijn boog spande

Twee steden met 1 pijl verbonden?

Als priesteres van Venus ,

Voer de daden van Venus uit.

Een geheim plan

Maar nadat Hero door hem omhelst was antwoordt ze:

Wij kunnen niet verbonden worden

Met een wettelijke bruiloft.

Want het bevalt mijn ouders niet.

Door hun beslissing woon ik in een toren

Bij de nabijgelegen zee.

Daarom geniet ik niet van de liefde

Ik zal ongehuwd sterven!

Maar Leander zegt terwijl hij  Hero kustte :

Meisje,ik vrees de zware golven ,

En de ongunstige winden niet:

Geen enkele hindernis kan echte

Geliefden scheiden.

s’Nachts zal ik de Hellespont terwijl ze krachtig

stroomt zwemmend overwinnen.

Jij moet enkel een lantaarn laten zien

Aan mij Op de top van de toren .

De ster van onze liefde zal mij

Door de nachtelijke golven leiden.

Zo bepaalden ze de tijd en de plaats van hun liefde.

Tegen hun zin gaan ze uit noodzaak uit elkaar

Zij naar haar toren en hij naar de verre stad Abydus

Liefde overwint alles

Dadelijk brengt de zwarte nacht de slaap naar de mensen,

Maar niet aan de beminnende leander:

Bij de kust van de zee wachtte hij op de lantaarn,

De meldig van de bruiloft

Hero plaatst zonder getreuzel het licht op het hoogste punt van de toren

En terwijl ze het plaatst,

Smeekt ze met een bange stem

O winden, geef mijn geliefde een makkelijke oversteek

Hij beefde eerst weliswaar op de kust,

Nadat hij zijn angst samen met zijn kleren had afgelegd

Hij sprong van de kust

En wierp zijn lichaam neer naar de zee

Nergens een stem

Geen geluid kwam naar zijn oren

Behalve zijn zwemmende lichaam

En nadat zijn armen geleidelijk afgemat waren

Bemerkte hij op en afstand het licht van de lantaarn

Plots keerden zijn krachten terug

En de golven leken zachter dan ze waren

Hoe dichter hij de kust naderde

Hoe meer moed Hero gaf aan Leander.

Zij daalde zelf af in de golven

Waar ze haar vermoeide geliefde opving

Nadat ze in de slaapkamer zijn hele lichaam heeft afgedroogd

Fluisterde ze naar zijn oor:

Zeer lieve echtgenoot

Geen enkele beminnende heeft ooit zo veel van een meisje gehouden!

Het was een huwelijk maar zonder koordans;

Het licht van de fakkels verlichtten het bed niet.

Na de vreugdes van de nacht zijn ze wenend uit elkaar gegaan

Leander ging tegen zijn zin in terug naar de muren van Abydus

Terwijl hij droevig omkeek naar Hero

En niet alleen die nacht kwamen de geliefden naar hun gewone plaats samen

Zo was Hero zonder medeweten van haar ouders

Bj dag maagd bij nacht een gehuwde vrouw.

In liefde verenigd

Maar er kwam een tijd van verschrikkelijke stormen,

Waarin zelfs zeemannen de onbetrouwbare zee ontvluchten

Gedurende zeven nachten stak Hero tevergeefs de lantaarn aan,

Tevergeefs keek Leander triest vanaf de overliggende kust

Uiteindelijk kon hij het uitstel voor geen langere tijd verdragen.

hoewel de felle stormen woedde

wierp hij zich in het midden van de branding,

nadat hij Venus en koning Neptunus smeekte:

jullie allen die geliefden gunstig gezind zijn,

spaar mij,

terwijl ik naar mijn zeer zoete geliefde ga;

dompel mij onder terwijl ik terugkeer.

Maar die nacht stak Hero de lantaarn niet aan voor de liefde maar voor het lot:

Nadat de vlammen door de wrede golven waren uitgedoofd

Overspoelden de zeer grote golven de ongelukkige jongeman.

Zolang het nacht was hoopte het meisje nog steeds,

Maar in de ochtend bemerkte ze het liggende lichaam van haar geliefde op de kust.

Met uitzinnig verdriet scheurde ze de kleren los

En stortte ze zich halsoverkop van de toren.

Zo is Hero gestorven wegens de dood van haar man.